Hancı Forum

[b]EMSALİNİZ BİRİ BAŞARIDAN BAŞARIYA KOŞARKEN SİZ GERİDE KALIRSANIZ NE HİSSEDERSİNİZ? [/b]



TUĞÇE BARAN
VATAN

Ayşe Arman''ın bugün gazetesinde karnı burnunda resmini görünce ve de bir kız çocuğu doğuracağını öğrenince ne yalan söyleyeyim fena oldum... Tarif edemeyeceğim, içinde hem iyi hem kötü duygular içeren, özenmek de olabilecek, kıskanmak da olabilecek böyle acayip kanşık kuruşuk duygular...

Hemen hemen her cumartesi hayatımı allak bullak ediyor Ayşe... Her cumartesi, (bombalarını cumartesileri patlatmak gibi bir alışkanlığı oldu çünkü) hayatıyla ilgili bir güzel şey daha öğreniyor ve tepe taklak oluyorum...

Ayşe uçurumların tepesinde nefis bir tatil yapıyor!

Agghhh.. Ayşe harikulade bir ev alıyor! Agghh..

Ayşe''nin şahane bir sevgilisi var.

Agghh.. Ayşe o şahane adamla evleniyor!

Agghh.. Ayşe muhteşem bir çocuğa hamile!

Agghhh...

Biz yerimizde sayıp dururken "rol modelimiz" daima 20 tur önde!

Bazen, bu gezegene, bu ülkeye ve hatta basın denen bu sektöre bu kızın antitez''i olmak üzere gönderilmiş gibi hissediyorum kendimi.. Allah sanki demiş ki: "Bak kızım. Ayşe''ye güzellik, özgüven, neşe, saadet, talih, seks, sağlık ve başarı verdik, o onları yazacak. Sana da aksilik, şanssızlık, elem, keder, evde kalma, kilo, çamur sıçratan taksiler, iki de bir oraya buraya mıçan iki kedi, feci sevgililer, karşılıksız aşklar, süper çatlak arkadaşlar, acayip bir anne, berbat bir baba ve beş kuruşsuzluk verdik. Önce az evvel taksinin üzerine sıçrattığı çamurları sil sonra da otur bunları yaz... Hadi canım. Komik olmayı da unutma!"

Bir nevi [i]"ona sevdanın yolları, sana kurşunlar!"[/i] durumu...

Yanlış anlaşılmasın. Söylediklerimin içinde en ufak bir kinaye, ima, sol gösterirken sağ vurmak gibi bir şey yok. Ayşe''yi bir zamanlar yakından, şimdi artık uzaktan yıllarca izledim durdum.. Hemen hemen her tür duyguyla ama ağırlıklı olarak "sevgiyle" izledim. Hakikaten bir başarı öyküsü olduğunu düşünüyorum.. Yıllar önce kendisiyle aşağılık bir şekilde güya dalga geçmiş nice yazarın, çizerin sonra onunla röportaj yapmak için sıraya girmelerinden daha öte bir başarı düşünemiyorum...

Son on yıl içinde hayat tarzıyla olsun, iş başarısıyla olsun hakiki bir rol modeli olarak ondan başkasını -ne Hülya Avşar, ne Sezen Aksu, ne başka biri- göremiyorum. Herkes -şarkıcısından gazetecisine, bilim kadınından overlokçusuna- şöyle ya da böyle, beğensin ya da beğenmesin Ayşe Arman oldu bu memlekette..

Fakat işte insanın zaman zaman asabı bozulmuyor da değil. Sınıfın prensesi başarıdan başarıya, güzellikten güzelliğe koşarken sınıfın komiği ise cevizinden çıkan kurda bakıp "len gene mi sen?" diyor...

Hiç mi kurt çıkmaz onun elmasından, hiç mi berbat bir tatil yapmaz, hiç mi kocasıyla, sevgilisiyle kavga etmez, hiç mi günlerce gecelerce ağlama krizlerine girmez, hiç mi banyoda yıkanırken sular kesilmez, hiç mi çatısı akmaz, hiç mi bir elbiseye sığmadığı için kompleksinden üç ay boyunca iğrenç eşofmanından başka bir şey giymez, hiç mi taksi şoförü ona aksi davranmaz, hiç mi şeften, patrondan azar işitmez, hiç mi hayattan bezmez, hiç mi "ne lan bütün bunlar" demez?

[b]Bunlar hep benim başıma mı gelir?[/b]

Onun ev sahibi "aman otur istersen kira bile verme" der benimki "çık" der. Ben ustalara sekiz ay boyunca yarım metre kare parke döşetemezken o bir ayda evini baştan yaptirir..

Onun sevgilisi onu el üstünde tutarken benimki beni uçurumdan yuvarlar..

Kem gözüm varsa şuradan şuraya gitmek nasip olmasın! Ayşe''nin kılına zarar gelsin istemem.. Çocuğunun ultrason grafiğini bile görmek istiyorum. O kadar hoşuma gidiyor anlattıktan.. Fakat hayat çok mu adaletsiz, ben mi komiklik uğruna bir şeyleri göremiyorum, o mu prenseslik uğruna bir şeyleri göstermiyor bir türlü karar veremediğim şey budur. Yoksa Allah kızını analı babalı büyütsün, bir sürü de kardeş nasip etsin yani..

Bizimki klasik kafa karışıklığı..